sobota, 8 listopada 2008
"BERNARDO BELLOTTO - THE SECRETS OF HIS PAINTING"
Bernardo Belloto (1721-1780), known also as Canaletto, spent part of his life in Warsaw, enjoying a special relationship with the Royal Castle and Court throughout that time. An exceptional Italian painter and graphic artist, one of the most outstanding representatives of Venetian "veduta" painting, he remained in the employ of King Stanislaus Augustus Poniatowski from 1767 to 1780. The artist died in Warsaw and lies entombed at the Church of the Capuchin Fathers located on Miodowa Street. He primarily painted urban panoramas, public scenes in streets and squares, buildings (series of views of Dresden, Vienna, Warsaw), as well as superb views of architectural complexes. A master of perspective, he also exhibited a special sensitivity for color and light. His works are characterized by a high degree of detail and vast precision in the recording of fact. Canaletto's paintings are not only works of art, serving simultaneously as reliable documents of his times, comparable in their level of precision to photographs. Following the destruction of World War II, his works proved extremely valuable as visual records, assisting in the reconstruction of some of the historical sections of the city of Warsaw.During the thirteen years he spent in Poland, Bernardo Bellotto produced approximately seventy paintings. Apart from "vedutas" (displayed, among other places, in the Prospect Room of Warsaw's Royal Castle), he created historical paintings (e.g. two versions of ELEKCJA STANISLAWA AUGUSTA / THE ELECTION OF STANISLAUS AUGUSTUS, WJAZD JERZEGO OSSOLINSKIEGO DO RZYMU / THE ENTRY OF JERZY OSSOLINSKI INTO ROME) and landscapes (e.g. WIDOK LAK WILANOWSKICH / VIEW OF THE WILANOW MEADOWS). The exhibition BERNARDO BELLOTTO - SEKRETY JEGO MALARSTWA / BERNARDO BELLOTTO - THE SECRETS OF HIS PAINTING documents the processes used in the conservation and restoration of his paintings from the collection of the Royal Castle in Warsaw, as well as the results achieved through these processes. The documents on view consist above all of photographs, infrared images, ultra-violet photos, and x-ray images.
The Royal Castle in WarsawZamek Królewski w Warszawiepl. Zamkowy 4, 00-277 WarszawaDirector: prof. dr hab. Andrzej Rottermundtel. (+48 22) 657 21 70 inf., 657 23 38 rezerw.fax (+48 22) 635 72 60, 635 04 98 inf., 657 22 71 rezerw.www.zamek-krolewski.com.pl
Bernardo Belloto (1721-1780), known also as Canaletto, spent part of his life in Warsaw, enjoying a special relationship with the Royal Castle and Court throughout that time. An exceptional Italian painter and graphic artist, one of the most outstanding representatives of Venetian "veduta" painting, he remained in the employ of King Stanislaus Augustus Poniatowski from 1767 to 1780. The artist died in Warsaw and lies entombed at the Church of the Capuchin Fathers located on Miodowa Street. He primarily painted urban panoramas, public scenes in streets and squares, buildings (series of views of Dresden, Vienna, Warsaw), as well as superb views of architectural complexes. A master of perspective, he also exhibited a special sensitivity for color and light. His works are characterized by a high degree of detail and vast precision in the recording of fact. Canaletto's paintings are not only works of art, serving simultaneously as reliable documents of his times, comparable in their level of precision to photographs. Following the destruction of World War II, his works proved extremely valuable as visual records, assisting in the reconstruction of some of the historical sections of the city of Warsaw.During the thirteen years he spent in Poland, Bernardo Bellotto produced approximately seventy paintings. Apart from "vedutas" (displayed, among other places, in the Prospect Room of Warsaw's Royal Castle), he created historical paintings (e.g. two versions of ELEKCJA STANISLAWA AUGUSTA / THE ELECTION OF STANISLAUS AUGUSTUS, WJAZD JERZEGO OSSOLINSKIEGO DO RZYMU / THE ENTRY OF JERZY OSSOLINSKI INTO ROME) and landscapes (e.g. WIDOK LAK WILANOWSKICH / VIEW OF THE WILANOW MEADOWS). The exhibition BERNARDO BELLOTTO - SEKRETY JEGO MALARSTWA / BERNARDO BELLOTTO - THE SECRETS OF HIS PAINTING documents the processes used in the conservation and restoration of his paintings from the collection of the Royal Castle in Warsaw, as well as the results achieved through these processes. The documents on view consist above all of photographs, infrared images, ultra-violet photos, and x-ray images.
The Royal Castle in WarsawZamek Królewski w Warszawiepl. Zamkowy 4, 00-277 WarszawaDirector: prof. dr hab. Andrzej Rottermundtel. (+48 22) 657 21 70 inf., 657 23 38 rezerw.fax (+48 22) 635 72 60, 635 04 98 inf., 657 22 71 rezerw.www.zamek-krolewski.com.pl
Canal, Giovanni Antonio (Canaletto)
( 1697-1768 )Antonio CanalAntonio Canal urodził się w październiku 1697 roku jako syn malarza, Bernardo Canal.Początkowo Canal pobierał nauki u swego ojca, który był projektantem i malarzem scenografii w teatrze. W późniejszym czasie również Antonio pracował w teatrze, podążając śladem ojca. Prawdopodobnie właśnie by odróżnić się od ojca, młody Canal zaczął używać przydomka Canaletto.
W 1719 roku Canaletto towarzyszył ojcu w Rzymie, gdzie ten tworzył dekoracje dla opery Scarlatti’ego, zaś syn wspomagał go w pracach. Ta wyprawa wywarła znaczący wpływ na dalsze życie Canaletta i okazała się punktem zwrotnym w historii jego życia. To właśnie w Rzymie Canaletto spotkał Gian Paolo Pannini, który malował weduty, i w których w późniejszym czasie Canaletto miał się specjalizować. Również w tym czasie Canaletto wykonał wiele szkiców antycznych zabytków Rzymskich, które miały następnie służyć jako baza do tworzenia obrazów.
W 1720 roku nazwisko Canaletta zostało wpisane na listę malarzy weneckich zrzeszonych w gildii. Wenecja miała tradycję publicznych wystaw dzieł, w szczególności prac młodych artystów. Canaletto został zauważony na organizowanej corocznie wystawie w Scuola di San Rocco, dzięki swojemu obrazowi, przedstawiającemu kościół Santi Giovanni e Paolo.
Po tym sukcesie zlecono młodemu artyście namalowanie czterech obrazów dla kupca, Stefano Conti. Conti stał się patronem Canaletta i pomagał mu w promowaniu prac. Wielce znaczące dla Antonio okazały się modne w ówczesnych czasach przyjazdy młodych, angielskich gentlemanów do Włoch w celu poznania kultury antycznej. Oczywiści z takich wypraw należało przywieźć pamiątki, tak więc Canaletto sprzedawał swoje widoki zabytków rzymskich a równocześnie promował się poza granicami Włoch.
Najwcześniejsze zlecenia na „rynek angielski” nadeszły do Canaletta jako wynik znajomości i współpracy z Irlandczykiem, Owenem McSwiney, natomiast najważniejszą osobą w promowaniu się na "rynku angielskim" okazał się dla Canaletta Joseph Smith, Anglik zamieszkały w Wenecji i pracujący jako agent dla brytyjskich kolekcjonerów dzieł sztuki.
W latach 30-tych XVIII wieku popularność prac Canaletta wzrosła do tego stopnia, iż artysta był zmuszony zatrudnić pomocnika w swoim studio. Artyście pomagał również jego ojciec i siostrzeniec, Bernardo Bellotto, który w owym czasie odbywał praktyki w studio wuja a w późniejszym używał także tego samego co wuj przydomka, "Canaletto".
W 1741 roku wybuchła wojna o sukcesję austriacką w wyniku czego biznes Canaletta znalazł się w opałach ze względu na spadek ilości turystów przybywających do Włoch. W 1742 roku Canaletto rozpoczął podróż do Padwy. W drodze do miasta przeznaczenia wykonał liczne szkice, które stały się podstawą dla późniejszych obrazów. W tym samym roku Canaletto wykonał dla Smith’a serię pięciu dużych obrazów, przedstawiających antyczne ruiny rzymskie m.in. Rzym; Łuk Konstantyna, Rzym; Ruiny Forum, Patrząc w Kierunku Kapitolu, Rzym; Łuk Septimiusa Severusa i Rzym; Łuk Tytusa.
W 1746 roku przeprowadził się na 10 lat do Londynu, gdzie malował angielskie krajobrazy, a zwłaszcza miejskie widoki Londynu i Tamizy.
W 1755 roku Canaletto na stałe powrócił do Wenecji, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Jego malarstwo nabrało wówczas ciemniejszych barw, jednak nie odnotowało się tak, jak wcześniejsze prace artysty.
Artysta zmarł 10.04. 1768 roku w wieku 71 lat. Pochowany został w kościele San Lio, tym samym, w którym został ochrzczony wiele lat wcześniej.
Canaletto dla realistycznego i dokładnego oddania detali architektury korzystał też z techniki camera obscura. Tworzył weduty i sceny rodzajowe na tle architektury, odznaczające się doskonałą perspektywą, wiernością i precyzją szczegółów; tematy swych obrazów powtarzał w miedziorycie.
W 1719 roku Canaletto towarzyszył ojcu w Rzymie, gdzie ten tworzył dekoracje dla opery Scarlatti’ego, zaś syn wspomagał go w pracach. Ta wyprawa wywarła znaczący wpływ na dalsze życie Canaletta i okazała się punktem zwrotnym w historii jego życia. To właśnie w Rzymie Canaletto spotkał Gian Paolo Pannini, który malował weduty, i w których w późniejszym czasie Canaletto miał się specjalizować. Również w tym czasie Canaletto wykonał wiele szkiców antycznych zabytków Rzymskich, które miały następnie służyć jako baza do tworzenia obrazów.
W 1720 roku nazwisko Canaletta zostało wpisane na listę malarzy weneckich zrzeszonych w gildii. Wenecja miała tradycję publicznych wystaw dzieł, w szczególności prac młodych artystów. Canaletto został zauważony na organizowanej corocznie wystawie w Scuola di San Rocco, dzięki swojemu obrazowi, przedstawiającemu kościół Santi Giovanni e Paolo.
Po tym sukcesie zlecono młodemu artyście namalowanie czterech obrazów dla kupca, Stefano Conti. Conti stał się patronem Canaletta i pomagał mu w promowaniu prac. Wielce znaczące dla Antonio okazały się modne w ówczesnych czasach przyjazdy młodych, angielskich gentlemanów do Włoch w celu poznania kultury antycznej. Oczywiści z takich wypraw należało przywieźć pamiątki, tak więc Canaletto sprzedawał swoje widoki zabytków rzymskich a równocześnie promował się poza granicami Włoch.
Najwcześniejsze zlecenia na „rynek angielski” nadeszły do Canaletta jako wynik znajomości i współpracy z Irlandczykiem, Owenem McSwiney, natomiast najważniejszą osobą w promowaniu się na "rynku angielskim" okazał się dla Canaletta Joseph Smith, Anglik zamieszkały w Wenecji i pracujący jako agent dla brytyjskich kolekcjonerów dzieł sztuki.
W latach 30-tych XVIII wieku popularność prac Canaletta wzrosła do tego stopnia, iż artysta był zmuszony zatrudnić pomocnika w swoim studio. Artyście pomagał również jego ojciec i siostrzeniec, Bernardo Bellotto, który w owym czasie odbywał praktyki w studio wuja a w późniejszym używał także tego samego co wuj przydomka, "Canaletto".
W 1741 roku wybuchła wojna o sukcesję austriacką w wyniku czego biznes Canaletta znalazł się w opałach ze względu na spadek ilości turystów przybywających do Włoch. W 1742 roku Canaletto rozpoczął podróż do Padwy. W drodze do miasta przeznaczenia wykonał liczne szkice, które stały się podstawą dla późniejszych obrazów. W tym samym roku Canaletto wykonał dla Smith’a serię pięciu dużych obrazów, przedstawiających antyczne ruiny rzymskie m.in. Rzym; Łuk Konstantyna, Rzym; Ruiny Forum, Patrząc w Kierunku Kapitolu, Rzym; Łuk Septimiusa Severusa i Rzym; Łuk Tytusa.
W 1746 roku przeprowadził się na 10 lat do Londynu, gdzie malował angielskie krajobrazy, a zwłaszcza miejskie widoki Londynu i Tamizy.
W 1755 roku Canaletto na stałe powrócił do Wenecji, gdzie spędził ostatnie lata swego życia. Jego malarstwo nabrało wówczas ciemniejszych barw, jednak nie odnotowało się tak, jak wcześniejsze prace artysty.
Artysta zmarł 10.04. 1768 roku w wieku 71 lat. Pochowany został w kościele San Lio, tym samym, w którym został ochrzczony wiele lat wcześniej.
Canaletto dla realistycznego i dokładnego oddania detali architektury korzystał też z techniki camera obscura. Tworzył weduty i sceny rodzajowe na tle architektury, odznaczające się doskonałą perspektywą, wiernością i precyzją szczegółów; tematy swych obrazów powtarzał w miedziorycie.
Subskrybuj:
Posty (Atom)
